Het normale leven

Het is weer eens tijd voor een nieuw verslagje. Ik heb veel mee gemaakt en geleerd de afgelopen paar weken. Ten eerste: mocht je een fiets hebben, dan is alleen een slot niet genoeg, huur ook een neger in die je fiets met zn leven bewaakt, want alleen het slot knippen ze hier namelijk door. Ik had een fiets geleend van mijn supervisor, de eerste dag dat ik hem parkeerde, uiteraard met slot, om een paal heen, was ik hem al kwijt. Toen ik aankwam zag ik een doorgeknipt slot op de grond liggen. Waarschijnlijk heeft iemand anders hem harder nodig, jammer dat het een geleende fiets was, ik voelde me best schuldig.

Argentijnse mensen zijn heel erg extravert, ze praten meer met hun handen dan met hun mond en de klanken ze uit hun mond weten te persen lijken bijna op een achtbaan. En snel, ik kan het meestal niet volgen.

Vegetarisch eten betekend hier met kip, daar keek ik ook raar van op toen ik een vleesloze omelet bestelde. Ik nam een hap en ik proefde de pijn, het dierenleed, de verdunning met water, de antibiotica en groeihormonen van die plofkip, wat een heerlijke smaaksensatie.

Mijn huisgenoten hebben over het algemeen geen cent te makken, ze krijgen nauwelijks geld van wat dan ook, er is hier geen werk dus ze zijn een beetje gedoemd om slecht te eten. Wat hier menig maal voorbij komt als avondmaal (om 23 uur) is kale pasta met zout. gelukkig heb ik het hier iets breeder en kan mezelf iedere dag blij maken met een degelijke maaltijd.

Vandaag was er een huisvergadering, of eigenlijk meer de huisoudste die regels oplegde. Ik verstond er niet heel veel van, maar achteraf gaven ze me een engelse vertaling. Ik mag niet meer in mijn onderbroek van mijn kamer naar de badkamer lopen, dat is natuurlijk van de duivel, stom dat ik daar niet eerder bij na dacht.

Afgelopen zondag is officieel de lente begonnen en dat begin je wel te merken, bomen (die elke dag gewaterd moeten worden anders drogen ze hier uit) beginnen te bloeien, en de temperatuur wordt steeds aangenamer.

ondanks het feit dat de betere wijnen van deze planeet uit dit land komen, verdoven mensen zich liever met fernet. een een of ander bitter drankje met een alcohol promillage van boven de genotsgrens. wat is dat spul ranzig, ik nam een slok - uit beleefdheid - en de bitterheid sloeg gelijk in mijn vezels. ze zeggen dat het eerst vies is, en dat de ranzigheid later minder wordt. rare mensen hier.

Dat was hem weer,
Adios!